Zaterdag 23 juli 2011: The road ahead is empty

Vandaag een dagje geen Disney, vandaag gaan we fijn een stukje rijden!

We stappen om een uurtje of twaalf in de auto en rijden eerst weer even naar de Publix om wat te drinken en te eten voor onderweg te halen. Ze hebben bij de Publix zulke lekkere belegde broodjes! We eten een broodje in de auto en stellen Tommetje in op Lake Louisa State Park.

Vorig jaar zijn we hier min of meer toevallig terecht gekomen. Op onze laatste avond hadden we wat gegeten en wilden nog wat gaan doen, maar wisten we eigenlijk niet zo goed wat. Via de nuttige plaatsen op Tommetje kwamen we er toen achter dat we vlak bij Lake Louisa State Park waren en dus zijn we daar toe gereden. Het was al wat later op de avond en we hadden maar een uurtje om door het park te rijden, maar we hebben in dat uurtje wel heel veel moois gezien en heel veel mooie foto’s gemaakt. Omdat we vorig jaar weinig tijd hadden om het hele park te bezichtigen, wilden we er dit jaar nog een keer naar toe. Dat gaan we vandaag dus eerst doen!

We stellen Tommetje in op “snelwegen en tolwegen vermijden” en komen op plekken waar de meeste toeristen misschien niet zo snel zullen komen.  Dit zal mijn ouders waarschijnlijk bekend voorkomen, aangezien mij dit wel vaker over komt.

Toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging, vond ik het ook altijd erg leuk om een route uit te stippelen. En vaak gebeurde het dat we dan op wegen of plaatsen terecht kwamen, die anders dan anders waren. Zo heb ik mijn vader een keer over de start- en landingsbaan van een militair vliegveld in Zwitserland gestuurd omdat ik zeker wist dat we die kant op moesten. En ook in Frankrijk hebben we heel wat kleine, smalle weggetjes gezien. Later heeft Bjorn dit stokje van mijn ouders over genomen. In Ierland heb ik hem over een weggetje gestuurd waar we amper met ons eigen autootje overheen konden, we waren dan ook heel blij dat er op dat moment geen tegenliggers aan kwamen. En in Andalusië heb ik hem een straatje in gestuurd wat heel steil naar beneden liep en waar we ook geen kant meer op konden. Ja, naar beneden, dus dat hebben we dan ook maar gedaan…ik met mijn ogen dicht en Bjorn hopelijk met open ogen, maar dat weet ik niet helemaal zeker!

Het verbaasde ons dan ook eigenlijk niet eens dat we vandaag op een lange, hele hobbelige zandweg uit kwamen. Volgens Tommetje moesten we deze weg ruim 10 kilometer volgen en dat hebben we dus maar gedaan. En ik moet zeggen, we hebben heel veel schik gehad samen en het was weer een prachtige route! We zijn regelmatig even gestopt om foto’s te maken en hebben veel moois gezien.

Uiteindelijk komen we na deze kleine omweg, toch bij Lake Louisa State Park uit. Nadat we USD 5,00 entreegeld hebben betaald mogen we het park op rijden. Het is te warm om te wandelen, dus we rijden met de auto het park door en stoppen soms om even rond te kijken. Het is echt een supermooi park, een aanrader om een keer naar toe te gaan. We zien dit keer minder “wildlife” dan vorig jaar en het is ook iets drukker, maar wel erg leuk!

Nadat we op ons gemakje door Lake Louisa State Park zijn gereden, stellen we Tommetje in op Mount Dora. Ook nu kiezen we weer voor “snel- en tolwegen” vermijden, maar dit keer volgen we wel keurig de verharde wegen. We zien op deze manier een mooi stukje Florida. Mount Dora is niet spectaculair, maar de weg ernaar toe is erg mooi.

Ons drinken is inmiddels op, dus we stoppen even om ergens wat flesjes drinken te halen. We komen vlakbij de Walgreens uit. Eigenlijk zijn we hier nog nooit binnen gelopen, maar we besluiten om daar nu maar eens een kijkje te nemen. Misschien is het maar goed ook dat ik de Walgreens niet eerder ontdekt heb. Wat verkopen ze hier lekker veel make-up. Ik zoek van alles uit en wordt dan door een vriendelijke (lees: slimme) verkoopster gewezen op een speciaal soort nagellak. Deze gebruik je over een andere nagellak en in de bovenste laag ontstaan dan barstjes waardoor de laag eronder ook zichtbaar wordt. Hmmm…klinkt vaag, maar ik weet even niet hoe ik het anders moet uitleggen. Ik vind het wel apart en neem twee flesjes mee. Ook de souvenirtjes voor mijn moeders worden hier gevonden en gelukkig verkopen ze ook nog drinken. Zijn we er toch niet voor niets binnen gelopen! Hihi!

Het is inmiddels al 4 uur geweest en we besluiten om de snellere route naar de villa te nemen.

We maken wederom even een tussenstop bij de Publix om ons eten voor vanavond te halen. Rond zes uur lopen we de villa binnen. We hebben lekkere kippetjes van TGI meegenomen, dus die gooi ik gelijk in de oven. Daarbij hebben we worstjes, brood en salade. We eten lekker buiten.

Ik kruip daarna achter de laptop om deze blog te schrijven en Bjorn duikt het zwembad in.

Zo meteen ga ik even een bakje koffie zetten. We hebben “Hollandse appeltaart” meegenomen bij de Publix, dus dat wordt een bak koffie met appeltaart! Een lekkere afsluiter van deze leuke dag!

Tot morgen!

Groetjes van Bjorn en Thessa

Zaterdag 23 juli Diavoorstelling weergeven Alles downloaden